فارسی
Englishایمپلنت دندان چیست؟
ایمپلنت در واقع جایگزین از دست رفته است. ایمپلنت پایه محکمی برای جایگزین متحرک یا ثابت (دائمی) دندان است که عملکرد و زیبایی دندان طبیعی را تقلید میکند.
ایمپلنت با استخوان فک کاملا جوش میخورد و در جای خود ثابت و بدون حرکت و لغزش سالها باقی می ماند.
مزایای ایمپلنت دندان
- ایمپلنت مزایای زیادی در بر دارد که عبارتند از:
- بهبود ظاهر دهان و لبخند
- بهبود تکلم
- افزایش راحتی نسبت به دندان مصنوعی
- راحت و طبیعی شدن فرایند غذا خوردن
- افزایش اعتماد به نفس
- افزایش سلامت دهان و دندان
- دوام قابل توجه و بلند مدت
- آسودگی به خاطر عدم نیاز به خارج کردن دندان
میزان موفقیت ایمپلنت دندان
میزان موفقیت ایمپلنت بستگی زیادی به موقعیت آن در فک دارد اما به طور کلی میتوان گفت موفقیت ایمپلنت 98 درصد می باشد و با مراقبت مناسب میتواند تا آخر عمر باقی بماند.
آیا همه میتوانند از ایمپلنت دندان استفاده کنند؟
در بیشتر موارد هر کسی که سلامت کافی داشته باشد که بتواند عمل جراحی دهان یا کشیدن دندان را انجام دهد، میتواند ایمپلنت بگذارد. بیماران باید لثه های سالم و استخوان پشتیبان کافی داشته باشند تا ایمپلنت را در جای خود نگه دارد. همچنین باید به رعایت بهداشت و مراجعات منظم به دندانپزشک ، پایبند باشند. افرادی که خیلی سیگار مصرف میکنند، افرادی که بیماری های مزمن کنترل نشده مانند دیابت یا بیماریهای قلبی دارند یا بیمارانی که تحت پرتو درمانی در ناحیه سر یا گردن قرار داشته اند باید به صورت منظم ارزیابی شوند. در صورتی که میخواهید ایمپلنت بگذارید ابتدا با دندانپزشک صحبت کنید .
آشنایی با اجزاء ایمپلنت
در اینجا به بخشها و اجزاء مختلف ایمپلنت اشاره میکنیم. از بخشهای اصلی ایمپلنت از پایین به بالا شروع میکنیم:
اجزاء ایمپلنت به ترتیب از پایین به بالا: فیکسچر، کولار، سطح مشترک ایمپلنت و اباتمنت، پیچ کاور (با پیچ کاور در سوراخ قرار میگیرد یا اباتمنت)
ایمپلنت یا فیکسچر: این بخش در زیر لثه در داخل استخوان قرار میگیرد و نقش ریشه دندان را ایفا میکند. برخی از فیکسچرها یک قطعه ای هستند به این معنی که فیکسچر و اباتمنت یک قطعه سر هم هستند.
پیچ کاور یا هیلینگ: پیچ کاور در جراحی دو مرحله ای کار گذاشته میشود. این پیچ برای پوشاندن و بستن سوراخ ایمپلنت استفاده میشود و سپس بافت لثه بر روی آن کشیده میشود و تا چند ماه بعد که مرحله دوم درمان شروع شود، باقی می ماند.
هیلینگ اباتمنت: این نوع اباتمنت در جراحی ایمپلنت یک مرحله ای و یا پس از باز کردن لثه روی ایمپلنت استفاده میشود و به جای پیچ کاور بسته میشود. اندازه هیلینگ اباتمنت معمولا با کد رنگ مشخص شده و با لیبلی که روی آن قرار دارد شناخته میشود تا در انتخاب قطعه متناسب با آن اشتباه نشود.
کوپینگ قالب گیری: پس از خارج کردن هیلینگ اباتمنت، قالب گیری در سطح بافت انجام میشود. پیش از قالب گیری سوراخ ایمپلنت با پیچ کاور بسته میشود. انواع تری باز و تری بسته و اندازه ها و گزینه های مختلفی وجود دارد که انتخاب آن بستگی به شرایط بالینی دارد. پس از قالب گیری دوباره پیچ کاور باز شده و اباتمنت در جای خود قرار میگیرد.
اباتمنت ترمیمی: انواع گوناگون اباتمنت وجود دارد: اباتمنت های موقتی، پیش ساخته (صاف و زاویه دار)، سفارشی (تیتانیوم، زیرکونیا (اکسید زیرکونیوم) و فلزات دیگر) ؛ اباتمنت هایی که برای اتچمنت های اوردنچر استفاده میشوند (اتچمنت های توپی، نوع ارا، لوکیتور و …)
پیچ اباتمنت: این قطعه کمک میکند اباتمنت به فیکسچر ایمپلنت متصل شود.
ایمپلنت رپلیکا یا آنالوگ: نسخه ای از ایمپلنت است که در آزمایشگاه به عنوان مدل استفاده میشود.
آچار دستی: برای جایگذاری پیچ اباتمنت، پیچ کاور و هیلینگ اباتمنت و محکم کردن آنها از آچار دستی استفاده میشود.
آچار ترک: این ابزار معمولا قطعه ای دارد که آچار در آن قرار میگیرد و سفت کردن اباتمنت، ایمپلنت و غیره تا اندازه تعیین شده شرکت سازنده، امکان پذیر میشود. از آچار ترک برای باز کردن پیچهای سفت نیز میتوان استفاده کرد.
